नुकतीच पुण्यात एक दुर्दैवी घटना घडली. एका व्यक्तीने शनी-मंगळाच्या भीतीने स्वत:चे कुटुंब संपवले, अशी बातमी वृत्तपत्रातून प्रसिद्ध झाली होती. या बातमीवर अनेकांनी अकलेचे तारे तोडले. आयुष्यातील संकटाना धैर्याने सामोरे जा, इत्यादि मते लोक अजूनही व्यक्त करत आहेत. असे फुकटचे बिनबुडाचे सल्ले देणाराना एक गोष्ट लक्षात येत नाही की हे धैर्य या वैफल्यग्रस्त व्यक्तीने नक्की कुठून गोळा करायला हवे होते? अंधश्रद्धा निर्मूलन समितीच्या ठेल्यावरून की नारळीकरांच्या आयुकातून? आत्महत्या हा चुकीचा पर्याय आहे, हे नि:संशय पण एखाद्या व्यक्तीच्या सपोर्ट सिस्टीम्स संपल्या तर त्याने येणारे वैफल्य हाताळायला कुणाकडे जायचे? फुकटचे सल्ले देणारांच्याकडॆ?
शनी-मंगळाच्या भ्रमणात नुसते अडथळेच येत नाहीतर तर जिवावर उठणारे प्रसंग उद्भवतात. काही वेळा हे प्रसंग अगोदर कल्पना असेल तर टाळता तरी येतात किंवा ते हाताळण्यासाठी मनाची तयारी ठेवायला ज्योतिषाची मदत होऊ शकते. काही आठवड्यापूर्वी गोचर मंगळ-शनी मध्यबिंदूच्या भ्रमणाचा अभ्यास करत असताना माझ्या असे लक्षात आले की हे भ्रमण लवकरच म्हणजे जानेवारीच्या अखेरीस माझ्या जन्मरवीवरून होणार आहे. या आगाऊ सूचनेमुळे मनात थोडेसे का होईना पण चरकायला झालेच. पण सावधगिरी शक्य तेव्हढी बाळगायची हा निर्धार केला आणि मनातून तो विषय काढून टाकला.
---
परवाच्याच शनिवारची घटना गोष्ट. मी माझ्या कुटुंबा बरोबर नगररोडच्या इन-ऑर्बिट या मॉल मध्ये गेलो होतो. माझा आणि माझ्या मुलीचा तिथे जाऊन पास्ता खायचा बेत होता. माझ्या बायकोला तिथले "मॉड"चे डोनट फार आवडतात. पास्ता फस्त केल्यावर आता काय याचा विचार चालू असताना आमच्या कन्येला तिथे कॅण्डीची टपरी दिसली. तिच्या पिगी बॅंन्केतले पैसे वापरण्याच्या अटीवर मी तिला कॅण्डी घ्यायला परवानगी दिली. कन्येने आम्हा दोघांसाठी आम्हाला आवडतात म्हणून डार्क चॉकलेट घेतले. लेकीच्या औदार्याचे कौतुक करून आम्ही उभयतांनी ते डार्क चॉकलेट खाल्ले आणि मॉलमधल्या सुपर-बझारकडे मोहरा वळवला.
थोड्याच मला छातीत अस्वस्थता वाटायला लागली. छातीत धडधड होऊ लागली. लिजीव घाबरागुबरा झाला. कपाळाला घाम आला. बायकोला मी ताबडतोब खरेदी आटपायला सांगून शौचालय गाठले. तिथुन आल्यावरही धडधड कमी होईना म्हणुन एक बाक शोधला आणि धडधड कमी व्हायची वाट बघत बसलो. एव्हाना ४५ मिनिटे होऊन गेली तरी फार फरक पडला नव्हता तेव्हा मी बायकोला तडक डॉक्टरांकडे निघण्याविषयी सुचवले. गाडी मॉलवरच सोडायची असे ठरवून पटकन रिक्षा पकडली आणि डेक्कन जिमखान्यावरचे प्रयाग हॉस्पिटल गाठले. डॉक्ट रांनी मला इसीजी काढल्यावर लगेच आयसीयु मध्ये दाखल व्हायला सांगितले. डार्क चॉकलेट मधल्या कॅफिनच्या अतिरिक्त (आणि अनियंत्रित) प्रमाणामुळे हा प्रसंग उद्भवला होता. आयसीयुत असताना मला माझी पत्रिका आठवली. योग्य ते उपचार लगेचच केल्याने माझी प्रकृती झपाट्याने सुधारली. दोन तासानी लगेचच आयसीयु मधून बाहेर आलो. दूसर्‍या दिवशी म्हणजे कालच डॉ. प्रयागांच्या राऊंड नंतर मला घरी जायला परवानगी मिळाली.
घरी आल्यावर लॅपटॉप चालू करून माझी पत्रिका उघडून बघितली तर मंगळ-शनी मध्यबिंदू गोचर भ्रमणाने माझ्या जन्मरविवर आला होता. एबर्टिन त्याच्या COSI मध्ये "मंगळ-शनी=रवि" या रचने बद्दल लिहितो - "Weak vitality, the inability to meet all demands or to master all situations,
the necessity to overcome illness.- The illness or the death of members of the male population."
